Była gwiazdą w stylu, który odchodzi wraz z ludźmi, z czasem, z wystawnością oprawy scenicznej. 37 lat występowała na scenie, z czego przez lat 30 była pierwszą damą Operetki Krakowskiej. Wkrótce, 30 sierpnia, minie 20 lat od śmierci Iwony Borowickiej (1929-1984), zapewne ostatniej już śpiewaczki, którą żegnała na krakowskich Rakowicach ponad 15-tysięczna, do końca wierna jej publiczność.

Debiutowała w Łodzi, swoim mieście rodzinnym. W 1954 roku Anatol Wroński, organizujący wówczas krakowską Operetkę namówił młodą, urodziwą śpiewaczkę dysponującą pięknym sopranem lirycznym na przeniesienie się do Krakowa. Tytułową rolą w "Hrabinie Maricy" Kalmana podbiła publiczność krakowską - i tak już zostało. Pamięć trwa. Rok 2004 ogłoszono rokiem Iwony Borowickiej. "Iwona Borowicka - legenda krakowskiej Operetki" to tytuł i temat wystawy otwartej wczoraj w Galerii Teatralnej Muzeum Historycznego miasta Krakowa. W podziemiach Domu pod Krzyżem i w sali na parterze zgromadzono rzeczywiście duży zbiór fotografii, programów, afiszy, recenzji - tego, co stanowi dokumentację czynnej obecności artysty na scenie. Pokazano trochę biżuterii teatralnej, kostiumy, w jakich Borowicka występowała - już tylko w rysunkach projektowych (ale jakich!). Z pamiątkami po rolach scenicznych sąsiadują trwałe wyrazy uwielbienia: dedykacje, dyplomy, odznacze