Serial - jak każdy gatunek wi­dowiskowy - ma swoje żelazne prawa. Jednym z nich jest stwo­rzenie postaci łączącej sobą rozlicz­ne przygody, jakie stanowią poszcze­gólne części telewizyjnej opowieści. Stworzenie takiej postaci, której fragmenty życiorysu układałyby się w ową przygodową mozaikę w spo­sób naturalny lub co najmniej praw­dopodobny, nie jest rzeczą łatwą. To­też tym większa chwała należy się twórcy scenariusza oraz reżyserowi widowiska o akcji V - Janickiemu i Zakrzewskiemu - za utrzymanie swej opowieści w ramach historycz­nych realiów i jednocześnie niezrezygnowanie z wymagań gatunku teatru sensacji. Postać fikcyjna Joń­czyka skupiała w sobie wprawdzie dokonania wielu ludzi - ale wto­piona została umiejętnie w prawdzi­wą atmosferę tamtych czasów. Świadectwo temu dali ludzie naj­bardziej kompetentni - uczestnicy akcji biorący udział w dyskusji po zakończeniu serialu. Szkoda jednak chyba, że telewizja poskąpi�