Największą kolekcją dotyczącą działalności teatralnej Tadeusza Kantora dysponuje krakowska Cricoteka, będąca ośrodkiem dokumentacji jego sztuki. Powstała 35 lat temu z inicjatywy samego artysty i zgodnie z jego wolą miała być "żywym archiwum" Teatru Cricot 2.

Od początku pełniła równolegle funkcje muzeum, archiwum, galerii i ośrodka badań, gromadziła unikalne materiały dokumentujące działalność teatru i jego założyciela. Zbiory archiwalne Cricoteki liczą blisko 32 tys. archiwaliów - od dokumentów, wydawnictw i nagrań po kostiumy i rekwizyty teatralne. W ubiegłym roku Cricotekę odwiedziło blisko 30 tys. osób. Przez pierwsze 10 lat placówka działała jako Ośrodek Teatru Cricot 2 i pełniła funkcję "żywego archiwum" twórczości teatralnej Kantora, dla zachowania jego idei "nie w martwym systemie bibliotekarskim, lecz w umysłach i wyobraźni następnych pokoleń". Po 1990 r. przyjaciele i współpracownicy artysty wypełniali jego testament. Ośrodek, już jako Cricoteka, funkcjonował jednak w czterech siedzibach w Krakowie, z których żadna nie spełniała warunków do zorganizowania stałej ekspozycji dzieł Kantora. Dopiero we wrześniu 2014 r. nastąpiło otwarcie nowej siedziby instytucji - tuż nad