"CYGANERIA", "TOSCA", "MA­DAME BUTTERFLY" - TO PO­ZYCJE, NAJBARDZIEJ REPRE­ZENTATYWNE DLA TWÓRCZO­ŚCI KOMPOZYTORSKIEJ GIACOMO PUCCINIEGO, POZYCJE KTÓRE UTRWALIŁY SIĘ W ŚWIATOWYM REPERTUARZE OPEROWYM. WŚRÓD BOGATEJ I CIĄGLE JEDNAKOWO POPU­LARNEJ TWÓRCZOŚCI PUCCI­NIEGO "DZIEWCZYNA Z ZA­CHODU" JEST POZYCJĄ PRA­WIE WCALE NIE ZNANĄ. W POLSCE WYSTAWIANA BYŁA RAZ JEDEN W WARSZAWIE, W 1911 ROKU, W ROK PO PRE­MIERZE NOWOJORSKIEJ. Przebywając w 1906 r. W Nowym Jorku z okazji przygowywania "Manon Lescaut" przez Metropolitan Opera House, Puccini zapragnął napisać operę specjalnie dla tej sceny. Zafrapowany odmiennością kultury, egzotyką pieśni indiańskich, sięg­nął po temat do sztuki Dawida Balasco "Dziewczyna ze Złotego Zachodu", granej wówczas, na sce­nie nowojorskiej. I w ten sposób powstał operowy western, opo­wiadający o losach grupy poszu­kiwaczy złota w kalifornijskiej osadzie. Swój wolny czas spędza­ją w barze, którego właścicielką jes