EN

13.02.2015 Wersja do druku

Katecheza w Ateneum

"Papieżyca" w reż. Edwarda Wojtaszka w Teatrze Ateneum im. Jaracza w Warszawie. Pisze Tomasz Miłkowski w Przeglądzie.

Pozornie obrazoburcza sztuka Esther Vilar jest w gruncie rzeczy apoteozą konserwatyzmu. W pierwszej części nowo wybrana papieżyca Joanna II (według autorów spektaklu, jest rok 2040) przypomina dzieje ustępstw Kościoła katolickiego. Kościół się unowocześnia i demokratyzuje aż do takiego stadium, że już niczego od wiernych nie wymaga. Słowem, całe nieszczęście w reformach. Żeby temu zapobiec, papieżyca zarządza odwrót, teraz znów będzie po staremu, tak ma się odnawiać Kościół i wiara, bo człowiek nie dojrzał (?) do wolności. Taki to mniej więcej ma sens, a więc sensu w tym niewiele, a i napisane jest słabo. Było to widać już podczas prapremiery "Papieżycy" w Polsce (grała Joanna Trzepiecińska w warszawskim Studiu w 2000 r.), dzisiaj też jest widoczne, choć reżyser z pomocą Tadeusza Nyczka tekst nieco uwspółcześnił. Ale to tekst przestarzały od urodzenia. Zmaga się z nim heroicznie (także pamięciowo) Teresa Budzisz-Krzyżanowska, nie

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Katecheza w Ateneum

Źródło:

Materiał nadesłany

Przegląd nr 7/09.02

Autor:

Tomasz Miłkowski

Data:

13.02.2015

Realizacje repertuarowe