PIĘKNE i intelektualnie pory­wające są wszelkie zamierzenia, które zbliżają twórczość Szek­spira naszym czasom. Piękne i twór­cze,ale jednocześnie kryjące w so­bie niebezpieczeństwo zagubienia po drodze samego Szekspira. "Makbet",na scenie Teatru Dra­matycznego - w przekładzie,insce­nizacji i reżyserii Bohdana Korzeniewskiego z Haliną Mikołajską i Janem Świderskim w rolach głów­nych - jest przedstawieniem, które w jakiś sposób nie spełniło pokładanych w nim zamiarów i nadziei. I to zarówno realizatorów,jak wi­dzów. Rzecz ciekawa,nie jest to wynikiem niedoskonałości reżyserii lub sztuki aktorskiej. Wydaje się,że indywidualność twórców,ich poprzednie inscenizacje i poprzednie kreacje nałożyły się na to dzieło sceniczne,dając efekt podobny te­mu,jaki zdarza się,gdy wykona­my kilka najbardziej choćby arty­stycznych fotogramów na jednej kliszy. Jest to więc "Makbet" współczesny i refleksyjny,jest to jedno­cześnie "Makbet" rom