Ciągłe poszukiwanie nowych form wyrazu, odrębny, dynamicznie ewoluujący język teatralny oraz przede wszystkim konsekwentne dystansowanie się od tematów w polskim teatrze dobrze już rozpoznanych i mocno wyeksploatowanych, jak dekonstrukcja tożsamości narodowej, historycyzm etc., sytuują Ewelinę Marciniak (rocznik 1984) w gronie najciekawszych polskich reżyserek młodego pokolenia - pisze Michał Centkowski w Notatniku Teatralnym.

Laureatka konkursu Talenty Trójki w dziedzinie teatru debiutowała w 2010 roku na deskach Teatru Polskiego w Bielsku-Białej "Nowym Wyzwoleniem" Stanisława Ignacego Witkiewicza. W jej dorobku obok inscenizacji dramaturgii współczesnej znajdziemy także adaptacje prozy oraz reinterpretacje klasyki. Sięgała między innymi po dramaty Rolanda Schimmelpfenniga i Nisa-Momme Stockmanna czy prozę Elfriede Jellinek. Kilkakrotnie wystawiała sztuki Michała Buszewicza, z którym jako dramaturgiem stale współpracuje. Punktem zwrotnym w jej karierze, stała się zrealizowana dwa lata po debiucie "Zbrodnia" Buszewicza, inspirowana opowiadaniem Witolda Gombrowicza. Spektakl poza uznaniem krytyki przyniósł jej szereg najważniejszych nagród, w tym między innymi nagrodę główną w XVIII Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, nagrodę na XI Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy oraz dwie nagrody XV katowickich Interpretacji. Błyskotliwa dekonstrukcja ra