W dniach, kiedy teatry walczą z rosnącą pustką na widowni, sala Ateneum jest pełna. "Polonez" naprawdę ma u publiczno­ści powodzenie. Przy czym nie wydaje się ono wyłącznie następstwem rozgłosu, jaki towarzyszył okolicznościom powsta­wania tej premiery - niełatwej drodze tekstu na scenę, ingerencjom władz i cen­zury, złożeniu reżyserii przez Bohdana Korzeniewskiego - choć rozgłos ów trud­no całkowicie lekceważyć. Podobna aura wokół książek, filmów czy spektakli jest dzisiaj w modzie oraz w cenie, często zresztą niewspółmiernie wysokiej w sto­sunku do ich wartości. A bywa, że ją na­wet zastępuje... Jednak "Poloneza" w warszawskim Tea­trze Ateneum to nie dotyczy. Niezależnie od tego, co uznamy za źródło powodzenia spektaklu - a najistotniejsze chyba sta­nowi doraźnie aktualizowany przez pu­bliczność narodowy temat - powiedzieć trzeba jasno, że z wielu względów jest on godny uwagi, potrzebny i żywy. A prze­cież "żywy" nie ozn