W ostatnich latach w na­szym dramatopisarstwie pojawił się (czy też raczej odrodził) i wzbudził duże zainteresowanie publiczności, nurt dramatu politycznego o tematyce historycznej. Możemy chyba mówić aż o nurcie, sko­ro w ciągu niespełna trzech lat - przy braku rzeczywiście znaczących utworów drama­tycznych o tematyce współczesnej - mogliśmy na na­szych scenach zobaczyć: Łu­bieńskiego "Koczowisko", sceniczną wersję wcześniejszej powieści Terleckiego "Czarny romans", Żurka "Sto rąk, sto sztyletów", dwie wersje dra­matu Jerzego Mikke "Niebez­piecznie, panie Mochnacki" i "Listopad 1830", Urbankowskie­go "Mochnacki - sny o oj­czyźnie" czy wreszcie Jerzego S. Sito "Polonez". Tan ostatni dramat został niedawno wystawiony w Te­atrze Ateneum i grany jest tam z dużym powodzeniem, przy pełnej widowni. Więcej - w Ateneum przed kasą usta­wiają się długie kolejki, a bi­letów na najbliższe miesiące już brak. Prapremierę "Poloneza" re­żysero