Projekt skupiony będzie wokół jednej z najważniejszych i najbardziej inspirujących prac Tadeusza Kantora - happeningu "Lekcja anatomii wedle Rembrandta" (powtarzany trzykrotnie: 1968, 1969, 1971).

Interpretując słynny obraz, Kantor wpisał się w długi szereg twórców wykorzystujących motyw sekcji zwłok jako motyw artystyczny, a zarazem zainspirował kolejne pokolenia do wejścia z nim w dialog. Malowidło Rembrandta "Lekcja anatomii doktora Tulpa" przedstawia sekcję zwłok przeprowadzaną przez tytułowego doktora Tulpa (na życzenie którego powstał) w obecności świadków. Powszechnie uznany za arcydzieło, obraz zainspirował wielu artystów: malarzy, pisarzy, performerów, reżyserów. Odwołując się do słynnego malowidła i ożywiając uwiecznioną na nim scenę, artyści odnosili się równocześnie do tradycji teatrów anatomicznych, które cieszyły się ogromną popularnością w Europie doby renesansu. Dramatyczność procesów rozgrywających się w teatrze anatomicznym ma wiele oblicz. Wywodzi się nie tylko z faktu zaistnienia prymarnej sytuacji teatralnej: relacji aktor-widz, działanie i odbiór tego działania. W przestrzeni teatru anatomiczne