Pięćsetstronicowa książka wykładowczyni PWST w Krakowie Beaty Guczalskiej, "Aktorstwo polskie. Generacje", poświęcona jest przemianom w tej sztuce, jakie dokonały się pomiędzy rokiem 1945 a 2013 - pisze Rafał Węgrzyniak w Teatrze.

Polegają one na przechodzeniu w aktorskiej grze od dominacji słowa do eksponowania ciała, i od przeobrażania się w postać - do występowania na scenie we własnym imieniu. Do jej napisania zainspirował zresztą autorkę Jerzy Jarocki, któremu poświeciła monografię wydaną piętnaście lat temu. Tom otwiera szkic "Geniusz pokolenia?", w którym Guczalska równolegle omawia wybrane epizody z drogi zawodowej Gustawa Holoubka i Tadeusza Łomnickiego jako dwóch najwybitniejszych przedstawicieli generacji wkraczającej do teatru zaraz po wojnie. Przy czym komentuje nie tylko najważniejsze role Holoubka i Łomnickiego, zarówno teatralne, jak i filmowe, ale także wizerunek publiczny obu aktorów. Wydobywa różnice w ich stylu gry i w podejściu do zawodu. W "Pasji w karbach ironii" Guczalska próbuje opisać fenomen zespołu Starego Teatru w Krakowie przypominając dokonania czterech aktorów w inscenizacjach Andrzeja Wajdy, Konrada Swinarskiego i Jarockiego. Z dorobku Jana