Szekspirowskie "Poskromienie złośnicy" w inscenizacji Krzysztofa {#os#8022}Warlikowskiego{/#} i przygotowana przez Grzegorza Jarzynę prapremiera współczesnej sztuki kana­dyjskiego pisarza Brada Frasera "Niezi­dentyfikowane szczątki ludzkie i prawdziwa natura miłości" niewątpliwie zasłużyły na miano najciekawszych i zarazem najbar­dziej bulwersujących przedstawień war­szawskich minionego sezonu. Oba spek­takle powstały w Teatrze Dramatycznym i są dziełem młodych reżyserów, absol­wentów Wydziału Reżyserii krakowskiej PWST, uczniów przede wszystkim Krys­tiana {#os#1116}Lupy{/#}, przy tym łączy je wiele powi­nowactw zarówno estetycznych, jak i te­matycznych. Choć bowiem Warlikowski i Jarzyna posługują się odmiennym mate­riałem literackim, to w podobnym stopniu odwołują się do kultury masowej - zwłasz­cza kina, komiksu i muzyki pop - trak­tując ją jako zestaw stylów, konwencji i ról, którymi w duchu postmodernistycz­nym można dowolnie �