Ponury monolog głównego bohatera, przerywany niekiedy pojedynczymi zdaniami wypowiadanymi przez towarzyszącą mu kobietę, wprowadza odbiorcę w świat obsesji, lęków, szyderstwa. Naprawiacz świata jest chory, chory jest też świat przez niego postrzegany. Ucieczka w cierpienie i kpinę z wszelkich wartości, totalne odrzucenie innych ludzi - kolejny dramat Thomasa Bernhardta wyzywająco prowokujący widza.