PISARZEM, który utrwalił swoją obecność na scenach polskich i światowych, a o­statnio ją jeszcze uintensywnił, jest na pewno Fiodor Dostojew­ski. Wspomnieć należy choćby krakowskie adaptacje i insceni­zacje Andrzeja {#os#2589}Wajdy{/#} w Teatrze Starym ("Nastazja Filipowna" według "Idioty", "Zbrodnia i ka­ra", a przede wszystkim "Biesy" Dostojewskiego - Camusa). O­statnio obejrzeliśmy w ramach Warszawskich Spotkań Teatral­nych przedstawienie "Braci Ka­ramazow" w adaptacji, reży­serii i scenografii Krystiana {#os#1116}Lupy{/#} również na scenie Teatru Stare­go zrealizowane. Spektakl ten i podobnie jak "Marzyciele'' i Musila w tej reżyserii wymaga od widza ogromnej koncentracji uwagi, a także wytrzymałości. Przedstawienie trwa osiem go­dzin choć pokazano je także w wersji dwuczęściowej. Wydaje się jednak, że obaj wybit­ni reżyserzy, choć tak odmiennie traktują materię powieści Dostojew­skiego, spotykają się w punkcie za­sadniczym, wynikaj�