Korespondencja własna
Warszawa teatralna ma sensację. Jest nią zaadaptowany i przerobiony na scenę przez reżysera Piscatora i pisarza Alfreda Neumana utwór Lwa Tołstoja "Wojna i pokój". Piscator należy do awangardowego w latach dwudziestych kierunku, którego założeniem jest, iż teatr to przede wszystkim trybuna i narzędzie propagandy masowej. W okresie przedhitlerowskim Piscator wystawiał i inscenizował utwory, które miały być z jednej strony najbardziej gwałtownym i bezkompromisowym oskarżeniem tego wszystkiego, co z grubsza biorąc, można by zamknąć w określeniach faszyzm i hitleryzm, z drugiej strony zaś miały stanowić ostrzeżenie przed tym, co wisiało jak miecz Damoklesa i spaść mogło w każdej chwili na głowy milionów, Niezrażony tym, że oddziaływanie jego koncepcji teatralnych okazało się w obliczu tego co się w Niemczech a także i gdzie indziej rozegrało w latach 1933 - 1945, słabe i nikłe Piscator, który szereg lat spędził