W warszawskim Teatrze Polskim, w koń­cu ubiegłego sezonu artystycznego wysta­wiono "Sen nocy letniej" Szekspira w prze­kładzie Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Twórcami reżyserii i scenografii jest słyn­ny duet rodzinny Jarosława i Adama Kilianów, muzykę napisał Krzesimir Dębski, a choreografię stworzył Jacek Tomasik. Dla przypomnienia: cztery są w tym spektaklu wątki miłosne i cztery konflikty. Tezeusz, władca Aten, kocha królową Amazonek, Hipolitę; Hermia - Lizandra, Helena - Demetriusza. Do nieporozumień, jakie wdzierają się w uczucia tych trzech ziemskich par trze­ba dodać i zatargi miłosne Tytanii i Oberona - władców krainy elfów. Czym jest mi­łość? Niezależnym od nas zauroczeniem, zaczarowaniem, działaniem czarodziejskich sił? Kto i w jaki sposób może wpływać na nasze uczucia? Czy można nagle przestać kochać uwiel­bianą osobę? l czy można pokochać kogoś z rozsądku? Choć Szekspirowski "Sen" należy do czę­ściej gr