Cóż to za znakomity spektakl! Ile osobliwego czaru i uroku ma ta wy­stawiona w Teatrze Nowym "Historia o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim ze czterech S. Ewangelistów ze­brana, a wirszykami spisana przez księdza Mikołaja z Wilkowiecka zakonnika czę­stochowskiego Uciechami Le­pszymi i Pożyteczniejszymi, aniżeli z Bachusem i Wenerą ozdobiona". Ten przydługi, barokowy tytuł określa właściwie treść, charakter i styl widowiska. Spróbujmy uzupełnić go garścią szczegółów. W XVI-wiecznym teatrze polskim, wśród sztuk o tak zróżnicowanym charakterze, jak "Odprawa posłów grec­kich", "Sąd Parysa", "Trage­dia żebracza", czy komedyjki o klesze Albertusie, specjalną grupę stanowią ludowo-religijne misteria grane przez igrców - wagantów w czasie różnych świąt w kościołach, czy na cmentarzach gwoli uciechy i zbudowania wier­nych. Do nich należy też - jedna z najciekawszych i najbardziej wymownych w swym dramatycznym kształ­cie - "Historia o chw