"Romeo i Julia" Szekspira jest bez wątpienia najgłośniejszym w literaturze dramatycznym poematem o miłości. Już od kilkuset lat wzrusza pięknem uczucia i determinacją pary młodych kochanków, wstrząsa tragicznym patosem ich śmierci, będącej konsekwencją nie­nawiści dwu patrycjuszowskich rodów weroneńskich. W żadnym ze swoich późniejszych dzieł Szekspir nie apoteozował już tak na­miętnie i z tak młodzieńczą bezpośredniością uczucia dwojga ludzi, nigdy z taką wyłącz­nością nie poświęcał tej sprawie całego dzieła dramatycznego. Mimo swego "wieku" tragedia Romea i Julii nigdy nie nabrała patyny utworu minionej epoki. Jej młodzieńczy ton - mimo nie­jednokrotnie powracającej emfazy - zawsze przecież wydaje się aktualny i bliski. Może też w związku z tym odtwórcy tragedii od­najdują i wydobywają przede wszystkim to właśnie, co w danym momencie wydaje się najbardziej żywe i dźwięczne. Na scenach naszych, i nie tylko chyba na�