Autor "Ferdydurke" jest, i chyba długo jeszcze po zostanie pisarzem eli­tarnym, znanym szer­szym kręgom czytelni­ków raczej z nazwiska niż z lektury jego dzieł, notabene trudno dostępnych nawet w dużych bibliotekach. Należy więc przyjąć, że mało kto z widzów ogląda opolski spektakl "Iwony, księżniczki Bur­gunda" przez pryzmat utworów Gombrowicza, w których wyłożył on tezy, będące podstawą stworzonej przez niego konstrukcji filozoficznej. Dla nie zaznajomionej z jego twórczością widowni pewną pomoc w dotarciu do głębszych warstw zna­czeniowych tej sztuki mogą stano­wić zamieszczone w programie te­atralnym fragmenty wypowiedzi Gombrowicza o "Iwonie" oraz traf­nie wybrane cytaty z jego "Dzien­nika", będące kwintesencją myśli filozoficznych pisarza, jego lapidar­nie sformułowanym credo pisarskim. "Iwona, księżniczka Burgunda" jest udramatyzowanym wykładni­kiem tezy autora, że człowieka for­muje drugi człowiek, narzucając mu jakąś