"Iwona, księżniczka Burgunda" to jedna z trzech sztuk teatralnych Gombrowicza i pierwsze opubliko­wane przez niego dzieło dramatyczne. Ukazała się w roku 1935 w miesięczniku "Skamander", jeszcze zanim autor zdobył sławę; "Ferdydurke" wyszła bowiem w dwa lata później. Na scenę trafiła po raz pierwszy dopiero w roku 1957 - wtedy to warszaw­ska prapremiera stała się manifestacją formy wyzwolonej spod przytłaczającego ciężaru naturalistycznych zasad wyznawa­nych przez socrealizm. Tytułową rolę w tym przedstawieniu zagrała Barbara Krafftówna. Wtedy Iwona była rzeczywistą bohaterką sztuki. Jej milczące ataki furii, agresywna nieznośność, stały się popisem aktorki, usprawiedliwiającym wszystko, co w sztuce mówi się o Iwonie. Ale można również inaczej - od usta­wienia roli Iwony zależy przecież sens przedstawienia. Czy jest to nieznośna dzikuska na tolerancyjnym dworze zagu­bionych liberałów, jak to w pewnej mie­rze stało się w warszaws