W bogatej i różnorodnej twórczości Krzysz­tofa Pendereckiego, którego Dni Muzyki w Poznaniu właśnie dobiegły końca, nie ma utworu baletowego, co wcale nie znaczy, że sztuka ta jest mu obojętna. Już sporo lat temu wyraził on zgodę na stworzenie układów cho­reograficznych do takich dzieł jak "Polymorphia", "De natura sonoris" i "Stabat Mater". W niedzielnym spektaklu licznie przybyła do Te­atru Wielkiego publiczność spotkała się z ba­letowymi wersjami Koncertu na altówkę i or­kiestrę (1983), I Koncertu skrzypcowego (1977) i III Symfonii (1995). Do istniejących już całkowicie samodzielnie kompozycji, trójka młodych twórców zbudowała układy chore­ograficzne, a trójka scenografów oprawy pla­styczne. Aby dokonać oceny opisanych propozycji, przy niewielkiej objętości mojej wypowiedzi, należy spróbować udzielić odpowiedzi na klu­czowe pytanie: czy wymienione kompozycje, a rozszerzając, czy każdy utwór muzyczny, można przełożyć na języ