Sześćdziesiąt lat minęło... Trzecia odsłona z dziejów tarnowskiej sceny poświęcona jest jej patronowi. W cyklu "Lekcja historii o teatrze" - Ludwik Solski.

Jeden z największych polskich aktorów, reżyser, dyrektor teatru, a przy tym fenomen żywotności, mistrz recytacji, człowiek obdarzony niezawodnym zmysłem plastyki aktorskiej, skończyłby w styczniu 159 lat. Dla tarnowskiego teatru rok 1954 jest szczególnym ze względu na dwa historyczne momenty - jeden rozpoczynający, drugi kończący ten okres. 1. stycznia teatr uzyskał osobowość prawną jako placówka zawodowa w formie Towarzystwa Dramatycznego, zaś 19 grudnia zmarł jego patron - Ludwik Solski. Ludwik Solski właściwie nazywał się Ludwik Napoleon Karol Sosnowski. Początkowo posługiwał się również pseudonimem Mancewicz. Nazwisko Solski przejął od żony w 1883 roku, kiedy to w Galicji był poszukiwany przez żandarmerię, jako uchylający się od służby w wojsku austriackim. Z Tarnowem związany był już w latach młodości, bowiem po przeprowadzce z Brzeska rozpoczął tutaj naukę w niższej szkole realnej, której jednak nie ukończył. Bowiem