Ojcostwo literackie "Powsinóg beskidzkich" na scenie Teatru W. Siemaszkowej w Rzeszowie należy formalnie do Emila Zegadłowicza. W scenariuszu wykorzystano także teksty Stanisława Wyspiańskiego, Juliana Tuwima i Carlo Gozzi'e-go. Lokomotywą przedstawienia okazała się być literatura Wyspiańskiego. Poprowadził skład Wojciech Jesionka we właściwym mu, bardzo autorskim stylu, wychodzącym poza to, co zwykliśmy uznawać za rolę scenarzysty i reżysera. "Powsinogi beskidzkie" można śmiało uznać za projekcję postawy twórczej i ideowej Wojciecha Jesionki, który wziął co mu było potrzebne z Zegadłowicza, Wyspiańskiego itd. Przedstawienie jest bardzo poetyckie, wizjonerskie, patetyczne, obsesyjne i manieryczne - przymiotniki można mnożyć, a tylko od nastawienia patrzącego zależeć będzie ich pozytywne lub pejoratywne odczucie. Dodam do nich jeszcze jedno określenie, będące przyznaniem się do pewnej bezradności - i wobec "Powsinóg beskidzkich", i w ogó