Przypadek zrządził, że zainteresował się pan twórczo­ścią Pawła Huelle? - W jakiejś mierze na pewno. Aczkolwiek nie mogę powiedzieć, że spektakl, który reżyseruję obec­nie według jego sztuki w Teatrze Osterwy, jest pierwszym moim spotkaniem z pisarstwem Pawła Huelle. Wcześniej przygotowałem jego sztukę "Kto mówi o czeka­niu" dla teatrów: Telewizji i Wy­brzeże w Gdańsku. Później, gdy spotkaliśmy się na premierze sztu­ki Guntera Grassa, zapytał mnie, czy to prawda, że obejmuję funk­cję dyrektora artystycznego w lu­belskim teatrze. Kiedy potwierdzi­łem, oznajmił, że kończy sztukę, której akcja toczy się w Polsce wschodniej i nazywa się "Kąpielisko Ostrów". Wkrótce dał mi do przeczytania trzy akty. Za­chwyciłem się nimi. Zapytałem, kiedy dostanę resztę. Powiedział, że niebawem, najszybciej, jak będzie to możliwe. To jakby sztuka pisana na zamówienie? - Głęboko wierze w to, że wielką szansą w Polsce jest granie sztuk pi