Brecht jest klasykiem, a "Opera za trzy grosze" bardziej klasyczna niż inne utwory. Choć od jej napisania upłynęło mniej niż pół wieku, jest to musical ("Songspiel") w pełni historycznie uwarunkowany układem społecznym i obyczajowym w Niemczech i w świecie, który dawno minął. Nie ma co - "Opera za trzy grosze'" jest od nas tak odległa jak "Opera żebracza" (osiemnastowieczny pierwowzór sztuki Brechta) albo jak opera "Aida", napisana ku uświetnieniu otwarcia Kanału Sueskiego. A jednocześnie jest ten utwór Brechta wciąż tętniący jakby aktualnością - czy raczej unerwionym układem odniesienia do czasów także dla nas współczesnych, czyli jest utworem, realizującym ideał dzieła klasycznego: poprzez jego współczesność ku naszej. Brecht jest jak Witkacy: albo autorem sztuk, które jeszcze nadal mogą pouczać (" Lehrstucke") albo autorem archiwalnym, z epoki minionej. Z obu takimi Brechtami spotykamy się w teatrze, czasem obaj współżyją w jednym utw