Borchert to niemiecki pro­zaik, poeta i dramaturg, pi­sarz tzw. "zdradzonej genera­cji", którą sam określił jako pokolenie bez szczęścia, bez ojczyzny i pożegnania. Impul­sem jego twórczości były do­świadczenia wojenne. Głów­nym bohaterem dramatu jest Beckmann, młody człowiek, który prowadzi rozmowę z Bogiem, Śmiercią i samym sobą. Chce znaleźć w znisz­czonym świecie wartości, które dałyby mu choć pro­myk nadziei i wiary. Dzisiaj sztuka brzmi jak moralitet, jak przypowieść o człowieku żyjącym w świecie, który wy­szedł z ram. Przedstawienie wyreżyse­rował Paweł Szkotak - Cho­ciaż sztuka powstała dawno temu, temat brzmi bardzo współcześnie - opowiada re­żyser. - Są tutaj pytania o źró­dła naszej nadziei, która po­zwala nam żyć, i pytania, co robić kiedy jej nie ma. Chcia­łem w tym dramacie zoba­czyć nie tylko młodego Niem­ca, ale przede wszystkim człowieka, który został uwi­kłany, wbrew sobie, w trudną sytuacj