ŻYCIE w sztuce i życie realne Zofii Nałkowskiej byłoby tematem pasjonującego filmu biograficznego, cóż kiedy u nas biografistyka filmowa nie powstaje łatwo. Bardzo z daleka trzyma się od niej współczesne scenariopisarstwo, a wszystko, co dotąd w tym rodzaju powstało, jest autorstwa samych reżyserów. Andrzej Wajda w dokumencie utrwalił szkic do portretu Jarosława Iwaszkiewicza w jego późnych latach, Grzegorz Dubowski w paradokumentalnym obrazie "Tumor Mózgowicz" próbował uchwycić fenomen osobowości Witkacego, piękne szkice o Stanisławie Witkiewiczu i Józefie Kraszewskim w montażowych filmach przedstawili Lucyna Smolińska i Mieczysław Sroka, wreszcie Ludomir Motylski, także w dokumencie montażowym zatytułowanym "Chciała nam o Polsce coś ważnego powiedzieć", przypomniał postać Marii Dąbrowskiej. Podobnie jak Dąbrowska, Zofia Nałkowska pozostawiła stosunkowo obszerny materiał autobiograficzny, przede wszystkim powie�
Tytuł oryginalny
Dom kobiet
Źródło:
Materiał nadesłany
Ekran nr 37