Głównym problemem scenicznej wersji "Mechanicznej pomarańczy" jest wszechobe­cna mechaniczność sposobu myślenia i działania człowieka. Cecha ta związana jest z podporządkowaniem się ogólnym normom i systemom postępowania, opar­tym na przesłankach politycznych czy nau­kowych, i rezygnacją z odpowiedzialności moralnej za swoje czyny. Spektakl poka­zuje, w jaki sposób pozytywne, w ogólnej opinii, elementy rzeczywistości, takie jakie idee społeczne czy naukowe, bądź wartości związane z rodziną, wchłonięte przez system powiązań, stają się mechanizmem uzależnienia człowieka. Paradoksalnie po­wstałe dzięki temu systemowi struktury gotowe są zaakceptować i usprawiedliwić przemoc, a także wykorzystać anarchię pod warunkiem, że zostaną one wpisane w ogólny schemat życia społecznego. Nie przypadkowo zatem pojawia się w spek­taklu zagadnienie wolnej woli i problemu dokonywania świadomego wyboru. Reali­zatorzy wybrali jako konwencję przedsta­