"Poskromienie złośnicy" w re­żyserii Bogdana Toszy to już trzecia w okresie po­wojennym inscenizacja tej komedii Szekspira na scenie lubel­skiego teatru. Tym razem podstawą stał się nowy przekład Stanisława Ba­rańczaka i dzięki temu tekst nie tylko nie stracił na poetyckości, lecz za­brzmiał współcześnie, a kalambury językowe nabrały świeżości. Reżyser, w odróżnieniu od poprzedników, za­akcentował rolę prologu, którego ak­cja rozgrywa się w Anglii. Stąd też wi­dowisko zostało ujęte w konwencję "teatru w teatrze" z wykorzystaniem popularnego wątku żartobliwej za­miany chłopa w pana podczas pijac­kiego snu. To właśnie dla opoja Okpisza odgrywają padewską komedyjkę wędrowni aktorzy. Ciekawym pomy­słem było powierzenie podwójnej ro­li - Okpisza i Petruchia - Pawłowi Sanakiewiczowi. Nałożyło to na aktora trud dźwigania spektaklu przez po­nad dwie i pół godziny i spowodowa­ło, że w początkowych sekwencjach podstarzały w�