WROCŁAW zajmuje na teatralnej mapie Polski miejsce szczególne. Przecież tu działa mag współczesnego teatru - Jerzy Grotowski. Tu powstają koncepcje poetyckich pantomim Henryka To­maszewskiego. Ale obok tych głośnych zespołów pracują i inne sceny. Obok - nie znaczy w cieniu. Właśnie taki odrębny styl reprezentuje wrocławski Teatr Współczesny. Wciąż realizo­wany kierunek inscenizacji wyznaczył przed kilku laty dyrektor sceny, Andrzej Wit­kowski. Pamiętam np. piękny spektakl "Róży" Żeromskiego, obrazujący trudny patriotyzm autora "Przedwiośnia". Niespo­kojny duch artysty, który sta­le szukał "szklanych teatrów", zagnał Witkowskiego do Bia­łegostoku. Szykował już no­we premiery (m. in. głośne przedstawienie "Odprawy po­słów greckich"), kiedy śmier­telny atak serca przerwał wszystkie plany tego, oddane­go ponad miarę sił polskiej scenie, reżysera. Obecnie wrocławska Scena Współczesna rozwija się pod batutą Kazimierza Brauna. Jego