Scenariusz tego znakomitego widowi­ska powstał na podstawie opowiadania Jana Józefa Szczepańskiego "Za rękę" (z tomu "Mija dzień" z 1994 r.). Autor zderza w biografii bohatera indywidual­ne racje z szantażowaniem "historyczną koniecznością". Lata 70. Alek, niespełniony aktor, pi­sze życiorys, ale bilans czterdziestu lat nie wypada okazale. Nadużywa alkoholu. Jest człowiekiem zagubionym. Na doda­tek interesuje się nim SB. W drugim pla­nie toczy się opowieść o młodym esbeku, którego ambicją jest zwerbowanie Alka. Przy wódce proponuje mu "dokumento­wanie nastrojów środowiska". W przemyślanej i bardzo ciekawej in­scenizacji Woldana najważniejsze miej­sce zajmuje sprawa konformizmu czło­wieka uwikłanego w historię. Alek, podobnie jak inni bohaterowie Szczepań­skiego, próbuje "sprzeciwić się nicości"; jego starania są jednak daremne. Jego gesty stają się niepotrzebne, spóźnione i banalne.