W dniu 1 maja 1952 roku Teatr Polski we Wrocławiu wystawił po raz pierwszy w Polsce klasyczną sztukę rewolucyjnej dramaturgii radzieckiej "Człowiek z karabinem" Mikołaja Pogodina. Artyści nasi po raz pierwszy kreowali na scenie postacie Lenina i Stalina. Teatr wrocławski podjął zadanie trudne i ambitne. Znaczenie decyzji podnosił fakt, że spektakl wrocławski otwierał zarazem w krótkiej historii realizmu socjalistycznego na naszych scenach nową kartę monumentalnego widowiska politycznego. Poszukiwaniom powojennym nadawał tu kierunek przede wszystkim monumentalny dramat radziecki. Sceny nasze otwarło dla niego krakowskie przedstawienie "Lubow Jarowaja". Wybór repertuarowy był pionierski, aczkolwiek sam spektakl obciążony był wieloma błędami i odbiegał nawet od naszych ówczesnych wyobrażeń o teatrze socjalistycznym. Ostatni rok przyniósł katowicką prapremierę "Młodości ojców" Gorbatowa. Ze sztuki, której akcja rozgrywa się podc
Tytuł oryginalny
Człowiek z karabinem we Wrocławiu
Źródło:
Materiał nadesłany
Życie Literackie nr 37