JAKŻE zamknąć wrażenia z tak wielkiego widowiska w 2 krótkich felietonach (o sztuce "Człowiek z karabinem" i autorze Mikołaju Pogodinie pisaliśmy już w "Słowie Polskim" z 1 maja br), gdy tematu do rozważań starczy­łoby co najmniej na całą kolum­nę druku, wrażenia z widowiska mówiącego o najdonioślejszych dniach naszej epoki, poruszające­go najistotniejsze i najbardziej ważkie problemy, widowiska, w którym czuje się wielkie tchnie­nie historii. Świadomy swoich zadań to ze­spół, który potrafił oddać olbrzy­mi patos i rewolucyjny roman­tyzm tych pamiętnych chwil, am­bitny to teatr, kory śmiało sięgnął po taką sztukę, który pierwszy z teatrów polskich pokazał widzowi postacie Wodzów Rewolucji: Lenina i Stalina. Konstanty Skorobogatow, znakomity artysta Teatru Leningradzkiego, którego podziwialiśmy we Wrocławiu w sztuce Wiszniewskiego "Niezapomniany rok 1919", pisze w swoich wspomnieniach: "Grałem już w moim życiu ponad siedemset r�