Teatr wrocławski, pierwszy w Polsce pokazał na scenie po­stacie Lenina i Stalina. Już chociażby z tego względu wro­cławska prapremiera sztuki Pogodina "Człowiek z karabi­nem", należącej do najświet­niejszych dzieł klasyki radziec­kiej, zasługuje na szczególną uwagę. Ale jest jeszcze sprawa druga, niemniej ważna. Dobrze się stało, że wystawiono u nas świetną sztukę Pogodina właś­nie teraz, kiedy w Związku Ra­dzieckim toczy się ostra gwał­towna i pasjonująca dyskusja o zapóźnieniu dramaturgii. W dyskusji tej niejednokrot­nie sztukom radzieckim z ostat­niego dwulecia przeciwstawia­ne są wielkie dzieła radzieckiej klasyki, między innymi właś­nie "Człowieka z karabinem" Pogodina. Doświadczenia zespo­łu, który ją wystawia, baczne przyjrzenie się reakcjom wi­downi, posiada poważne zna­czenie również dla rozwoju na­szej dramaturgii. Wystawienie tej sztuki jest nowym argu­mentem w dyskusji. I dla na­szej dramaturgii szczególnie wa