Bohaterką opowiadania Musila "Dopełnienie miłości" jest Klaudyna ży­jąca w harmonii duchowej i fizycznej ze swoim mężem, która po­żąda jednak miłości perwersyjnej. Dlatego też daje ona upust swo­im popędom zdradzając męża z przypadkowym mężczyzną. Brzydzi się i pragnie tego zarazem. Autor skupił się na pokazaniu "rzeczy­wistości duszy" głównej postaci. Tym tropem poszedł również Zbi­gniew Maciak. Ale chociaż w opowiadaniu zacierają się granice między projekcjami wyobraźni Klaudyny i rzeczywistością, następują zawirowania czasu, wydaje się ono klarowne. Nie można tego na­tomiast powiedzieć o spektaklu. Reżyser przełożył partie narracyjne na wydumane, a w konsekwencji nieczytelne działania sceniczne. Chciał przekazać skomplikowaną filozofię wpisaną w ten tekst, ale nie znalazł sposobu, żeby przeszczepić ją na grunt teatru. Patrząc na aktorów miałam wrażenie, że poruszają się oni w świecie ab­strakcyjnych pojęć, nie