Iwaszkiewicz napisał mistyczny thriller. Feliks Falk wyreżyserował w Teatrze Kameralnym farsę. Iwaszkiewicz ułożył tekst, w którym witalność, rubaszność i zabobon zderzają się z subtelnością psy­choanalizy. Jan Różewicz pozbawił "Matkę Joannę od Aniołów" ja­kichkolwiek konfliktów. Trzeba odwagi, aby tak pogrzebać autora, aktorów i spektakl. Utwór Iwaszkiewicza jest najwnikliwszym w polskiej kultu­rze traktatem o związku miłości duchowej z ekstazą ciała, obja­wienia z grzechem, poznania z magią. Intryga przebiega dość banalnie - jezuita Suryn ma do­konać egzorcyzmów, aby wygnać demony, które opętały Matkę Jo­annę, przełożoną ludyńskiego klasztoru. Miłość, niewiedza, a może mała wiara powodują, że sam tym demonom ulega. Literacki pierwowzór nasyca cierpienie, erotyka i głęboka analiza ludzkich zachowań. Przedstawienie w Teatrze Ka­meralnym zmienia dzieje szalo­nej - dosłownie - miłości w in­fantylną paplaninę, zmie