W programie, w któ­rym Krystyna {#os#305} Janda{/#} uzasadnia wybór sztuki Lee Halla pt."Mała Steinberg", jako pierwsze pada ta­kie oto zdanie: "od dawna szukałam tekstu, który by mnie obchodził bardziej jako człowieka niż jako aktorkę". Już samo to sformułowanie zwiastuje temat dramatu, a zaraz za nim i przed­stawienia pokazywanego w Teatrze Studio, jego wagę i rangę, artystyczną jakość przesuwając niejako na dalszy plan. Nie sposób nie uznać gestu się­gnięcia po sztukę o autystycznej dziewczynce, której upośledzenie po­zostaje wielką niewiadomą dla medy­cyny, a dla rodziny i społeczeństwa -trudnym do zaakceptowania wyzwa­niem. W Polsce problemu osób do­tkniętych autyzmem przez lata nie dostrzegano. W rzeczywistości był skrzętnie skrywanym i zrzucanym na margines społecznych zainteresowań wstydliwym problemem wąskiego grona najbliżej zainteresowanych. W tym kontekście (choć i tak kon­tekst na szczęście trochę się ostatnio zmienił