Dzieło cenionego skandynaw­skiego kompozytora (wraz z solistami Den Nye Opera) importowane zostało do War­szawy przy wsparciu rządu norweskiego. Ale to nie pier­wszy polski epizod w karierze Hellsteniusa: sześć lat temu spore kontrowersje wzbudził warszawski spektakl jego kameralnej opery "Sera". Pozornie lekka i niezobowiązująca historia fantastyczno-sensacyjna okazała się tyleż uniwersalną, ile aktualną przypowieścią o twórczym konflikcie pomiędzy hałasem a ciszą, chaosem a porządkiem. Zaprawiony w dowcipnym wadzeniu się z Bogiem Hellstenius wziął tym razem na warsztat Szekspirowską Ofelię, czyniąc z niej niewinną ofiarę manipulacji i zdrady Hamleta. Bardziej symbolicz­ne i psychologiczne niż epic­kie ujęcie tematu w połącze­niu z introspektywną, oniryczną poetyką muzyki Nor­wega zapowiada interesującą rewizję ogranej historii. Do uniwersum postmoderni­stycznych interpretacji Szek­spira należą też popularne, metabarokowe "Sonety" Myki