EN

8.10.2012 Wersja do druku

Pożegnania: Barbara Winiarska

Ilekroć spotykam Marysię Winiarską zawsze widzę obok Niej Jej nieżyjącą od dziesięciu lat ukochaną siostrę Basię. Uważano je za bliźniaczki, chociaż nimi nie były. Basia była młodsza o rok od Marysi. Ubierały się jednakowo, wszędzie pokazywały się razem. Pogodne, roześmiane, cieszące się życiem. Utalentowane i inteligentne, o dużym poczuciu humoru. Razem dorastały. Razem kończyły szkołę. Razem marzyły o teatrze i razem spełniły swoje marzenia. Każda z nich ukończyła Wydział Aktorski w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Basia w roku 1975 razem z Gabrielą Kownacką, Joanną Szczepkowską, Krystyną Jandą, Sławką Łozińską, Ewą Ziętek i Emilianem Kamińskim. Ich profesorami byli wielcy ludzie teatru: Jan Kreczmar, Aleksander Bardini i Kazimierz Rudzki. Obie siostry wyszły za mąż w tym samym roku za kolegów z PWST. Basia za Pawła Wawrzeckiego, a Marysia za Wiktora Zborowskiego. W życiu p

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Pożegnania: Barbara Winiarska

Źródło:

Materiał nadesłany

Gazeta Wyborcza - Warszawa nr 235,

Autor:

Witold Sadowy

Data:

08.10.2012