Na odwrocie wkładki z ob­sadą dołączanej do progra­mu spektaklu "Tango Gom­browicz" są zdjęcia z Gombrowiczowskich inscenizacji na deskach Starego Teatru. Na fotografii nr 1 z "Iwony, księżniczki Burgunda" Krystiana Lupy rozpoznaję Zygmunta Józefcza­ka. Następne zdjęcie to "Operetka" Ta­deusza Bradeckiego - Jan Peszek i Ta­deusz Huk. Fotografia trzecia jest nie do pomylenia z czymkolwiek innym. "Ślub" Jerzego Jarockiego z Radziwiło­wiczem, Trelą, Globiszem. Te spekta­kle tworzą kontekst dla każdego wy­stawienia Gombrowicza przy pl. Szczepańskim. O tym się nie da zapo­mnieć, oderwać się od przeszłości, udawać, że tamtych, wciąż tkwiących pod powiekami, wieczorów wcale nie było. To jest kod porozumienia, język, którym posługują się ci, co go rozu­mieją. Dopóki to oni stanowią więk­szość po obu stronach rampy, powie­trze jest w miarę czyste, można swo­bodnie oddychać. Kiedy zaczyna być inaczej, mamy "Tango Gombrowicz". Gombrowic