Istotą twórczości Gombrowicza jest "upupianie" i "robienie gę­by" (o czym dalej) i chociaż zabrakło tego w premierze "Trans-Atlantyku", spektakl w Teatrze im. J. Słowackiego stał się prawdziwym wydarzeniem kultural­nym. Reżyser Mikołaj Grabowski stworzył widowisko, jakiego od lat już na scenie tej nie oglądano, pamiętać jednak należy, że Teatr Słowackiego przeżywał dotąd niezwykle trudny okres. Zespół wraz ze swym nowym dy­rektorem rozpoczął być może na­reszcie dobrą passę. "Trans-Atlantyk" według Witol­da Gombrowicza jest żywym, wciągającym spektaklem o naro­dowym charakterze Polaków - o naszych mitach, przywarach, grzechach, kompleksach, śmiesznostkach. Jest widowiskiem, na którym bawimy się, śmiejemy się sami z siebie, a jednocześnie roz­myślamy nad słabością kraju, która sprawiła, że jesteśmy zaściankowymi sarmatami o światowych aspiracjach. Będąc śmiesz­nymi, cierpimy. Grabowski nie musiał spektaklu uaktualniać, uka