W ubiegłym tygodniu pisałem o legen­dzie św. Graala i o Parsifalu, który owo święte naczy­nie odnalazł i został królem strzegących je ry­cerzy. Pisałem to z okazji bli­skich Świąt Wielkanocnych. Bo właśnie z tymi światami łączy się opowieść o Parsifalu i o uroczystym misterium muzyczno-scenicznym, jakie napi­sał o nim Ryszard Wagner. "Parsifal" Wagnera grany jest obecnie w Teatrze Wielkim w Warszawie, a przed trzema ty­godniami oglądaliśmy w TV przeniesienie tego spektaklu z wagnerowskiego teatru w Bay­reuth, w którym od prawie 120 lat odbywają się rokrocznie wielkie Festiwale Wagnerow­skie. * Ryszard Wagner, zauroczony germańską mitologią i euro­pejskim średniowieczem, nie po raz pierwszy wykorzystał motywy graalowskie na sce­nie. Przypomnijmy "Lohengrina", który jest przecież tak­że jednym z tajemniczych ry­cerzy Graala. O Parsifalu my­ślał Wagner od dawna, ale poważnie zajął się nim dopie­ro wskutek namów Ludwika II, młodego