Warszawski Teatr Wielki wprowadził na scenę po blisko sześćdzie­sięcioletniej nieobecności -"Parsifala", ostatnie dzieło Ry­szarda Wagnera. Ten wielki dramat muzyczny, a właściwie uroczyste misterium scenicz­ne to szczyt doskonałości wagnerowskiego stylu mu­zycznego. Treścią misterium są dzieje zakonu rycerzy, który założył Titurel po otrzymaniu od anio­łów św. Graala czary, w którą zebrano krew ukrzyżowanego Chrystusa oraz włóczni, która przebiła jego bok. Dla tych właśnie relikwii zbudował Titu­rel zamek-świątynię i założył zakon rycerzy, którzy czerpiąc moc ze św. Graala niosą po­moc potrzebującym. Po latach Amfortas, syn Titurela traci świętą włócznię. Odbiera mu ją za sprawą uwodzicielskiej Kundry - zły czarownik Klingsor, raniąc jednocześnie Amfortasa. Ranę można uleczyć tylko włócznią która ją zadała. Jedynym ratunkiem jest "prostaczek czysty", który ma się - jak zapowiedział głos z nieba - pojawić. W tym