"Obywatel Pekoś" Tadeusza Słobodzianka, inteligentnie i dowcipnie napisana sztuka, wyre­żyserowana w Teatrze im. Słowackiego przez specjalistę od wytykania narodowych wad, Miko­łaja Grabowskiego, śmieszy i przeraża. Z przejęciem każe śledzić sprawy, o których, wyda­wałoby się, wiemy już wszystko, Tytułowy bohater, Bronek Pekosiewicz, jest wojennym siero­tą. Historia dziecka bez przeszło­ści, bez imienia - Pekosiewicz (w skrócie Pekoś) to skrót od Polskiego Komitetu Pomocy Społecznej - uznana została za wymowny symbol polskiego lo­su. Pekoś, rozdarty "między wój­tem a plebanem", biskupowi służy do mszy, od sekretarza par­tii dostaje kawalerkę. Naiwny prostaczek, kaleka, manipulowa­ny, a w końcu odrzucony przez wszystkich, wpada w obłęd i ja­ko Chrystus pragnie zbawić i świat, i siebie - Pekosia. Bohater grany przez Błażeja Peszka to człowiek raczej bezbarwny, do­bry, lecz słaby. Spragniony miło­ści i zagubiony, nie rozumie bie­gu w