"Róża" wrocławska zdoby­ła sobie już dobrą sławę w opinii publiczności i kryty­ków oraz szereg nagród na tegorocznych Kaliskich Spot­kaniach Teatralnych. Na pe­wno jest to poważne osiągnięcie teatru i przede wszyst­kim Andrzeja Witkowskiego, który rozlewnemu, książko­wemu dramatowi Żeromskie­go nadał nowy, zwarty i lo­gicznie skomponowany kształt sceniczny. Z ogromnego, nie­spójnego materiału zrobił dra­mat poetycki, ocalający głó­wną myśl, czy też zamierzenie ideowe autora. Sprowadził przy tym elementy widowi­skowe do warunków kame­ralnych wrocławskiego Te­atru Współczesnego. Ta ka­meralność odbiła się zresztą niekorzystnie w odbiorze w Warszawie w innych warun­kach Teatru Dramatycznego, gdzie zbyt cicho wypowiada­ny tekst - zwłaszcza w pier­wszej części - nie najlepiej dochodził do widowni. Witkowski dokonał potężnych skrótów w niemożliwych do peł­nego zaprezentowania na scenie dialogach i monologach, oczyścił je