Kazimierz Dej­mek pisze nowy rozdział swoich dramatyzacji misteryjnych. Ułożył (według dawnych polskich autorów anonimowych) oraz inscenizuje "Grę o Narodzeniu i Mę­ce", a scenografię tego spektaklu przygotował Jan Polewka, rzeźby według modeli Zbigniewa Kowa­lewskiego wykona­li Józef Adamczyk i Adam Rusinek, opracowanie mu­zyczne Wit Zawirski, układ bójki - Waldemar Wilhelm. Dejmek przyzy­wa echo poprzed­nich realizacji - muzyczną doskonałość spektaklu operowego i kształt sceniczny "Dialogus de Passione". W nieustannych powrotach do dramatyzacji biblijnych wątków, w tym odczytywaniu i rekonstruowaniu naj­dawniejszych kart teatru polskiego Dejmek odkrywa nowe dla siebie plany: po raz pierwszy składa i in­scenizuje dla teatru historię Naro­dzenia. Kurtyna idzie w górę. Znika z wol­na symboliczny rysunek: ukrzyżowa­na gwiazda Betlejemska. Oto już "Narodziny Dzieciątka" - akt pierw­szy nowego spektaklu. Scena w Tea­trze Polskim jest wnętrzem