Od początku sezonu 1998/99 systematycznie przypominamy kolejne pozycje z repertuaru Teatru im. J. Osterwy, powracające na scenę. W tym tygodniu po raz pierwszy w bieżącym sezonie będzie można zobaczyć inscenizację sztuki Siergieja Kowalowa "Zmęczony diabeł" w reżyserii Rida Talipowa.

Wrażenia z tego spektaklu są ambiwalentne. W warstwie treściowej i myślowej to prościutka historyjka wzorowana na tradycyjnej ludowej bajce. Sprowadzająca się do dość oczywistego stwierdzenia, że to nie diabeł jest sprawcą niepowodzeń i nieszczęść spotykających człowieka, lecz on sam, jego przywary, skłonności i namiętności. Ale owa banalna treść oprawiona została w efektowną i interesującą szatę plastyczną. Scenografia - także autorstwa Rida Talipowa - przywołuje szereg skojarzeń ze sztukami plastycznymi, zwłaszcza z dadaizmem i surrealizmem. Przywodzi na myśl nowojorskie happeningi Alana Kaprowa, malarstwo Maxa Ernsta i Paula Delvaux, czy wreszcie pełne erotyzmu ilustracje Stefana Żechowskiego do "Motorów" Zegadłowicza. To zaś sprawia, że można w tym przypadku mówić o rodzaju teatru plastycznego i to na dobrym poziomie. Przynosi też "Zmęczony diabeł" kilka dobrych ról. Podobają się zwłaszcza: Paweł Sanakiewicz (Jaśko), Andrzej Redo