1 listopada w Teatrze TVP zobaczy­liśmy "Dziady" w Pańskiej reżyse­rii. Spektakl znalazł się na ustach wielu młodych ludzi. Dokonał Pan cudu - po raz pierwszy od lat zno­wu rozmawia się o teatrze. - Bardzo to krzepiące, co pan mówi. Rzeczywiście, moje spotkania z młody­mi ludźmi dowodzą, że zaakceptowali oni mojego Gustawa-Konrada, że potra­fią się z nim utożsamiać, że zrozumieli tę inscenizację. Mało tego, kilku, którzy chcieli się ze mną kłócić, przeczytało "Dziady" na nowo. Już sam fakt, że ktoś sięgnął po "Dziady", choćby po to, żeby zaprotestować, jest wystarczającą satys­fakcją dla człowieka, który zrealizował to przedstawienie w teatrze telewizji. Ale krytyka mnie nie rozpieszcza. Spo­dziewałem się rozdrażnienia polonistów, ale nie spodziewałem się rozjątrzenia. Gruszczyński w "Tygodniku Powszech­nym" pisze, że Michał Żebrowski (Gu­staw-Konrad) nie rozumie słów, które wypowiada, muszę zaprotestować. Mó­wi