To projekt artystyczno-badawczy, którego celem jest próba rekonstrukcji warsztatu antycznego aktora, a szczególnie technik wcielania i przeistaczania się.

W świetle dziesięcioletniej praktyki scenicznej, jak również przez pryzmat pracy nad materiałem źródłowym, metamorfoza jawi nam się jako kluczowy element, pozwalający zrozumieć fenomen greckiego teatru i konstytuującej go relacji aktor-chór-widz. Materiał dla naszych poszukiwań stanowią tragedie Eurypidesa i zawarte w nich partytury aktorskie. Poddane analizie pod kątem kolejności pojawiania się wstępujących na scenę postaci, ukazują szczególną regularność, którą określamy jako "Zasada Trzech Aktorów". Jej funkcję w postrzeganiu i rozumieniu antycznego spektaklu można porównać do roli, jaką pełnią zasady dynamiki Newtona w mechanice klasycznej. Dzięki jej zastosowaniu w pracy nad źródłami, szczególnie zaś w praktyce scenicznej, możemy dostrzec niezwykle misterny system zachowania energii, jak również podtrzymania jej nieustannego krążenia wewnątrz organizmu, jakim jest spektakl. Odwiecznym dylematem w inscenizacji tragedii antyczn