"Życie jest snem" Calderona obrosło już w europejskiej tradycji literackiej i filozoficznej niemałą tradycją i legendą. To wybitne dzieło baroku, jedna z najlepszych sztuk hiszpańskiego dramaturga XVII w. (a napisał ich około 200!) ciągle fascynuje kształtem dramaturgicznym, w którym niepodzielnie panuje paradoks, niezwykła aura ni to baśni, ni realności - przemieszanie tych obu sfer, gdzie nawet postaci mają trudności ze zidentyfikowaniem samych siebie, stanu, w jakim się znajdują. Sceptycyzm i wiara w barokową Opatrzność, wyrafinowanie i komponowanie świata wedle zasady, że nie ma w nim rzeczy niemożliwych sprawia, iż "Życie jest snem" trzeba zaliczyć do trudnych pozycji repertuarowych, na jakich kanwie jednakowoż można wiele wygrać i pokazać. I oto Teatr Stary, o którym można powiedzieć wiele, tylko nie to, że zbywa mu na ambicjach zmagania się z tekstami trudnymi i niebanalną ich inscenizacją, wystawił dzieło Calderona, "imitowane" przez n